Kerkje van Teeffelen

 

Dat kerkje in Teeffelen is wat je zou kunnen noemen een schatje. Niet dat die terminologie gebruikelijk is voor kerkjes maar in dit geval komt het toch in me op. Een beeldig klein bouwwerk uit 1657 met een geconserveerde uitstraling alsof het amper vijftig jaar oud is. De tamelijk massieve toren heeft een platte bovenkant. Toch oogt hij frivool doordat op de vier hoeken superslanke kleine spitsjes staan. Het lijken wel pionnen van het spel Mens Erger Je Niet waarvan de topjes heftig door een puntenslijper zijn bewerkt. Daarbij wordt het wijzen naar de hemel extra bekrachtigd door een grote, lange en dunne spits vanaf het midden van de afgeplatte bovenkant van de toren. Veel kerktorens missen zo’n piek omdat het geld voor de bouw op was. De agrariërs van Teeffelen hebben destijds kennelijk hun oude sokken goed leeggeschud.

 

Teeffelen ligt heel mooi maar is geen dorp aan de rivier meer. Een aantal andere dorpen in de omgeving wel. Mensen hebben het nodig gevonden om zich met de loop van de Maas te bemoeien. De weg die de natuur had gevonden was niet goed genoeg. De stroming is verstoord door Maasverbeteringswerkzaamheden. Dat woord was nodig om het geknoei met de rivierbedding te duiden. Maar ruim een eeuw later hebben natuurvorsers met een heel andere visie bepaald dat de rivier weer terug moet naar zijn oorspronkelijke loop. Weilanden tussen de Maas en de buitendijk worden bij hoog water bewust overstroomd. Daarmee vormen zij een eldorado voor grote groepen ganzen die hier de winter doorbrengen. Zij uiten hun tevredenheid in gekwaak van zeer veel decibellen. Of de kerkuil in de toren van het Teeffelse kerkje daar gelukkig mee is valt te betwijfelen.